ÖLÜM VE DOĞUM

Yüce Allah buyuruyor:

Her canlı ölümü tadacaktır. Bir sınama olarak sizi (bazen) şer ile, (bazen) de hayır ile imtihan ederiz. (Sonuçta) ancak bize döndürüleceksiniz. (Enbiyâ, 35)

İnsanın ana karnındaki hayatının sona erip dünya hayatının başlamasına doğum, dünya hayatının sona erip berzah (kabir) hayatının başlamasına da ölüm denir.

Ana karnındaki hayatın sona ermesi, insanın sonu olmayıp dünya hayatı denilen yeni ve farklı bir hayatın başlangıcı olduğu gibi dünya hayatının sona ermesi de insanın sonu olmayıp berzah hayatı denilen yeni ve farklı bir hayatın başlangıcıdır.

Her toplumda genelde doğumlar hoş karşılanır ve insanlar birbirini tebrik edip sevinir. Ancak doğumun olmadığı yerde ölüm ve ölümün olmadığı yerde doğum olmayacağından, doğumu da ölümü de doğal karşılayalım ve “Mevlâ görelim neyler, neylerse güzel eyler” diye birine sevinirken, diğerine de sabır etmeye çalışalım.

Yüce Mevlâmızın koymuş olduğu “Her canlı ölümü tadacaktır” kanununu değiştirecek bir güç olmadığından, bizden öncekiler ölümü tattıkları gibi bizler de tadacağız ve bizden sonra gelenler de tadacak ve bu uygulama kıyâmete kadar geçerli olacak.

Üreme kanunu gereği ana karnı denilen doğal laboratuvarda döllenen ve embriyon adını alan yavrucuklar, yaklaşık dokuz ay orada çeşitli kimyasal, fiziksel ve biyolojik işlemlerden (sınavlardan) geçtikleri ve dünyaya binbir zahmetle geldikleri gibi,

Âhiret âleminin bir sınav salonu konumunda olan dünyada da her insan, bazen hüzün, sıkıntı, hastalık ve maddî sıkıntılarla, bazen de sağlık, varlık, huzur ve mutluluklarla sınava tâbi tutulur ve sonuçta bunların hepsi bir gün hayal olur ve insan kendini berzah âleminde bulur.

Peygamberimiz (s.a.v.) buyuruyor:

Mü'minin dünyadan çıkışı (ölümü) bebeğin ana karnı gibi dar ve karanlık yerden aydınlık dünyaya çıkması gibidir. (Tirmizî)

Ana karnı gibi dar, karanlık ve sıkıntılı bir yerde yaklaşık dokuz ay kalan bir yavrunun, sonra şiddetli doğum sancıları ile dünyaya gelmesi, gerçi hem anne hem de bebek için zahmetli olsa da doğum gerçekleşince tüm sıkıntılar sona erer ve farklı bir yaşam süreci başlar.

Bazı kimselerin dünya hayatı da dar, karanlık ve sıkıntılı geçer. Küçük yaşta yetim kalanlar, başlarını okşayacak bir şefkat elinden yoksun olanlar, ömürleri hastalık ve yoksullukla geçenler, haksız yere zindanlarda çürüyenler ve bir an mutluluğu yaşamadan ölüp gidenler,

Eğer dosdoğru yolu bulup sabretmiş ve Allah'ın (c.c.) emirleri doğrultusunda yaşamaya gayret etmişlerse, öldükleri an bütün sıkıntıları sona erer ve ardından farklı ve çok mutlu bir yaşam süreci başlar.

Peygamberimiz (s.a.v.) buyuruyor:

Kuşkusuz ölen kimse, kendini kimlerin taşıdığını, kimlerin yıkadığını ve kimlerin kabrine indirdiğini bilir. (Ahmed İbni Hanbel)

Ölen kimsenin adı cenaze de olsa ve bedeni kokuşup çürümeye de başlasa, insanın gerçek ve kalıtsal kişiliği olan ruhu ölümsüz olduğundan, bedenden ayrılan ruh daha bilinçli olur ve bizim göremediğimiz şeyleri o daha iyi görür.

Peygamberimiz (s.a.v.) buyuruyor:

Ölen kimse tabuta konulup da (kabre götürmek üzere) insanlar omuzlarına aldıkları zaman, eğer sâlih (iyi) bir kişi ise “Beni çabuk götürün, beni çabuk götürün” diye yalvarır. Eğer gayr-i sâlih (kötü kişi) ise “Eyvah! Bunu (tabutumu) nereye götürüyorsunuz?” der. Onun sesini insan hariç her şey duyar. Eğer insan onu duysaydı, (korkudan) bayılırdı. (Buhârî-Nesâî)

Peygamberimiz (s.a.v.) buyuruyor:

Kabir, âhiret menzillerinin (konaklamalarının) ilkidir. Kim orada kurtulursa, sonrası kolay olur. Kim de (meleklere cevap veremeyip) orada kurtulamazsa, sonrası daha şiddetli olur. (Ebû Dâvûd-Tirmizî-İbni Mâce-Hâkim-Ahmed İbni Hanbel)

Peygamberimiz (s.a.v.) buyuruyor:

Ölenlerinizi sâlih (iyi) kimselerin arasına gömünüz. Çünkü hayattakiler kötü komşulardan rahatsız oldukları gibi ölenler de kötü komşulardan rahatsız olurlar. (Hâkim)

Peygamberimiz (s.a.v.) buyuruyor:

Kim bir dostunu kabrinde ziyaret edip selâm verse ve yanında biraz otursa, o kimse kalkıp gidinceye kadar dostu onunla huzur bulur. (Deylemî)

Peygamberimiz (s.a.v.) buyuruyor:

Bir kimse ölürken üzerinde hangi giysileri varsa, kabrinden o giysileri ile kaldırılır (ve berzah âleminde o giysileri ile dolaşır). (Ebû Dâvûd-Hâkim-Beyhakî)

***

Ahmet Tomor Hocaefendi

DÜNYA HAYATI VE ÖLÜM KONULU SOHBETİMİZ